عالمی را یک سخن ، ویران کند           روبهان مرده را شیران کند.

یک سخن فتنه انگیز جهانی را به ویرانی در می کشد و روبهان ناتوان را به شیران شرزه تبدیل می کند . { مصراع دوم تمثیل است برای مصراع اول ، پس مصراع دوم نیز در خدمت سحن ناصواب و فتنه انگیز است.}

آزمندی مکن تا کلامت موثر افتد

ای زبان تو بسزیانی مرمرا             چون تویی گویا، چه گویم من تورا؟

ای زبان همه آتش و هم خرمنی         چند این آتش در این خرمن زنی ؟

در نهان ، جان از تو افغان می کند         گر چه هر چه گویشش آن می کند

ای زبان هم گنجبی پایان تویی            ای زبان هم رنج بی درمان تویی

کیست  تردیدکند در اینکه زبان که عالی ترین وسیله تفاهم وتعلیم و تربیت وتماس با خدا در عبادت است ؟ در عین حال گاهی سرخ می شود و سر سبز را بر باد می دهد. آتش به خرمن های انسانی می زند، جنگ ها و پیکارها راه می اندازد.